Navigeren

Oude mannen op de fiets. Dag 5, 24 juni, Groningen -Zwolle

115 km (521)

Vandaag zijn we opnieuw gestart. En nu helpt Sjon Henk en mij op weg. Vorige maand was het andersom. Sjon fietste door naar Boedapest, wij keerden na twee dagen terug naar Groningen en zetten vanochtend koers naar Venetië.

Vier weken de tijd om me voor te bereiden op deze doorstart, en inmiddels 50 jaar actief als vakantiefietser; wat kon mij gebeuren? Ik was altijd aangekomen op de plaats van bestemming.

Samen met Henk had ik twee weken geleden bovendien eenGarminaangeschaft. Voor de niet-fietsers: dat is de Rolls Royce onder de fietsnavigatiesystemen. Een soort TomTom, maar dan met met oneindig veel leuke extra’s. Nu zouden we niet alleen afhankelijk zijn van mijn papieren kaarten en reisgidsen en de Rode Lijn van het mobiele navigatiesysteem van Henk. We zouden dankzij de Garmin overal de beste weg vinden, en kunnen kiezen of we verharde of onverharde routes wilden rijden, met of zonder veel hoogtemeters, rechtuit of langs mooie attracties en nog veel meer.

Ik heb eerder een Garmin gehad.

Een jaar of tien geleden. Gek werd ik van het ding. Vergelijk het maar met een computer waarbij je veel verstand van programmeren moet hebben. Hij ligt nog weg te roesten in een diepe la. Maar vrienden vertelden me dat de Garmins van nu de gebruiksvriendelijkheid in eigen persoon zijn. Zelfs Sjon had er een gekocht.

Voor de zekerheid legde ik ook een reisgids en een kaart klaar, voor het traject tussen München en Venetië. Henk zou hetzelfde doen voor het deel tussen Arnhem en Zuid-Duitsland.

Wat kon ons gebeuren? Ons kon níets gebeuren.

De tijd vloog de afgelopen weken. De Garmin bleek minder vriendelijk dan gedacht, of ik trager en dommer dan ík vermoedde, of allebei. Ik worstelde met veel moeite door de honderd pagina’s van het boekwerk dat er als gebruiksaanwijzing bij was verstrekt. Zaterdag was ik eindelijk zo ver ik een ritje kon programmeren - een vaardigheid op beginnersniveau. Maar het downloaden van complete routes, die je vervolgens op het scherm van het apparaat tevoorschijn kon toveren? Daar was ik nog lang niet aan toe.

Lang verhaal kort: zondag appte Henk dat hij zijn Garmin thuis zou laten. Knettergek werd hij ervan.

Ik vroeg Sjon om advies.

“Ik zou ‘m thuislaten,” zei hij resoluut. Hij had er drie weken mee gereden en snapte er nog altijd niets van.

Die middag opende ik eindelijk de brief van Enexis, die al een paar dagen op tafel lag. De netbeheerder kondigde aan met ingang van 2 juli mijn elektriciteit af te sluiten.

Nu sloeg de paniek toe. In plaats van met mijn Garmin was ik zondagavond en vanochtend met m’n stroomaansluiting bezig.

Het duurde even, maar ik houd stroom, en om half tien stapten we op de fiets. In navolging van Henk besloot ik mijn fonkelnieuwe Garmin thuis te laten. Het had geen zin. En bovendien: 50 jaar geleden kwam ik ook waar ik wilde. Niets mis met kaarten en een reisgids!

In de buurt van Vries begon ik te twijfelen. Had ik mijn reisgids en kaarten wel in mijn tas gedaan, bij het gehaaste vertrek van huis?

In Assen wist ik het zeker. Gelukkig bleek een speciaalzaak in Arnhem nog een exemplaar te hebben. Morgen rijden we langs Arnhem.

Toen we Assen uit fietsten, de plaats waar ik vijftien jaar heb gewoond en nog wekelijks kom, verdwaalden we in de buurt van het TT-circuit.

En nu zitten we in Zwolle. Het was een zonnige dag, en de wind zat mee. Wij komen er wel!