Wonderen bestaan
Door: Luuk
Blijf op de hoogte en volg Luuk
30 Juni 2024 | Duitsland, Stockstadt am Main
Oude mannen op de fiets. Dag 11, Oppenheim - Stockstadt (slot)
20 km (1089)
Gisteren aan het einde van de middag appte mijn vriendin H. Haar zoon D was uit een boom gevallen en ernstig gewond. ‘s Avonds vertelde ze dat hij een dwarslaesie heeft, met een onzekere prognose. Ze kon het nog nauwelijks bevatten en werd heen en weer geslingerd tussen hoop, vrees en groot verdriet.
Ik reageer heel secundair bij ingrijpende gebeurtenissen. Eerst volledig rationeel. Pijn of blijdschap voel ik pas later. Vannacht sliep ik er slecht van, maar ik wilde het nog even aanzien. Misschien viel het mee.
Verder fietsen of terug gaan om H een beetje te steunen, dat was de vraag. We besloten vanochtend een hotel te boeken vlakbij Heidelberg. Van daaruit zou de treinreis naar Groningen gemakkelijk te organiseren zijn.
In de miezerregen vertrokken we uit Oppenheim. Na een uur ging de regen over in een plensbui. We zochten een schuilplek onder een boom in een buitenwijk van het plaatje Stockstadt. Er hing een gordijn van regen over het stadje en er was niemand anders op straat. Of toch: daar kwam een vrouw aangelopen in een zomerjurk, onder een grote paraplu. Ze sprak ons aan: wilden we bij haar thuis wachten tot de ergste regen voorbij was?
Terwijl het water met bakken uit de lucht viel raakten we in gesprek. Ik vertelde dat we overwogen om terug te gaan naar huis, vanwege het ongeluk van D. Waarop zij vertelde dat haar zoon precies een half jaar geleden - tijdens de jaarwisseling - ook uit een boom was gevallen. Na drie zware maanden ging het steeds beter, en inmiddels is hij bijna weer de oude. Hij kwam vanavond barbecuen. Maar gelet op de regen was het twijfelachtig of dat een goed idee was.
Ik belde H en vertelde haar dit wonderlijke verhaal. En ik besloot nog vandaag terug te reizen naar Groningen. Gelukkig had Henk daar alle begrip voor. Net als twee jaar geleden, toen mijn moeder overleed terwijl wij vlakbij Santiago de Compostela waren.
En zo komt ook deze reis voortijdig aan zijn eind. Ik wens vurig dat de wonderlijke ontmoeting met Monika en haar man Hartmut een wonderbaarlijk vervolg krijgt.
-
30 Juni 2024 - 18:28
Karin:
Hallo Luuk.
Heel veel sterkte bij het ondersteunen van je vriendin en haar zoon.
Ik hoop dat haar zoon net zo goed zal herstellen als de jongen in dit reisverslag.
-
30 Juni 2024 - 19:04
Elze:
Och wat een noodlot. Sterkte. Fietsen kan altijd nog. Steun bieden in deze specifieke situatie op dit specifieke moment kan alleen nu
-
30 Juni 2024 - 21:04
Anton:
Beste Luuk, wat een drama! Alle sterkte voof jou, je vriendin en vooral voor haar zoon. Hoop dat hij snel en helemaal herstelt. Goeds! [e-1f970]
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley