Wegblokkade

Op weg naar Santiago. Dag 25, 2 juli, Morlaás - Bedous, 84 km (totaal 2190), 978 hoogtemeters, 29 graden, onbewolkt, NW2

Hoog boven het terras van onze gite in het dorpje Bedous hangen twee paragliders. Ze steken het dal van de rivier Gave d’ Aspe over en keren dan weer terug. Je hoort ze niet. De enige geluiden zijn het ruisen van de wind in de bomen, het roepen van rode wouwen en het zingen van de vogels in het bos. We zijn in de Pyreneeën!

We zitten hier op niet veel meer dan 400 meter, maar de bergtoppen rondom reiken tot boven de boomgrens. Zaterdagmiddag zijn we begonnen aan de beklimming van de Col de Somport, een pas van 1640 meter hoog. De klim begint in Oloron-Sainte-Marie en is 56 kilometer lang - veruit de langste van onze hele camino. De eerste 25 kilometer hebben we gehad, maar de volgende 31 zijn veel zwaarder, en het venijn zit in de staart. Op het hoogste punt, bovenop de col, net over de Spaanse grens, nemen Henk en ik zondag afscheid van Sjon, die terug gaat naar Nederland. Hem wacht een duizelingwekkende afdaling, ons een iets kortere, naar het dal van de Rio Aragon. En alle drie zien we op tegen het afscheid. Want het is niet niks. Al 25 dagen delen we lief en leed, eten en drinken, en zelfs de slaapkamer. En niet te vergeten meer dan 2000 fietskilometers.

Maar zover is het nog niet. Zondag moeten we aan de bak. We vinden het spannend, deze enorme col, die vooral onder pelgrims bekend is, en zelden of nooit wordt opgenomen in het parcours van de Tour de France. Toch is de Somport hoger dan Tour-klassiekers als de Peyresourde en de Aspin, en maar net iets lager dan de legendarische Aubisque, hier niet ver vandaan.

Vanuit de lucht zal de Franse televisie ook de omgeving van de Gave d’Aspe laten zien. Over tweeënhalve week trekt de Tour-karavaan door dit gebied. Hier vlakbij zagen we hoog op de bergwand een helling waarop het gras alvast is gemaaid in de vorm van een reusachtige vredesduif.

Het zullen de boeren wel geweest zijn. Franse boeren hebben een reputatie op te houden als het gaat om demonstreren, actievoeren en aandacht trekken. Kennelijk hebben zij momenteel minder reden om boos te zijn dan Nederlandse. Vanaf de fiets hebben we daar natuurlijk weinig zicht op. Maar in deze omgeving zijn de bedrijven bescheiden, en de tractoren oud. Het oogt gemoedelijk.

Toch kwamen wij vanochtend ook in een kleine wegblokkade terecht. In het dorpje Lescar, vlakbij de grote stad Pau, zetten twee boeren de weg af om met hun koeien te kunnen oversteken. Automobilisten en fietsers ondergingen het gelaten. Een paar minuten duurde het, toen konden we verder. De boeren bedankten ons vriendelijk voor ons geduld.