De zwaarste fietstocht
Door: Luuk
Blijf op de hoogte en volg Luuk
12 Juli 2022 | Spanje, Palas de Rey
Op weg naar Santiago. Dag 35, 12 juli, Pedrafita do Cebreiro - Palas del Rei, 96 km (totaal 3086), 1550 hoogtemeters, 37 graden, onbewolkt, NNW2.
Henk verzuchtte het vanmiddag uit de grond van zijn hart en ik zeg het hem na: de fietstocht van vandaag was de zwaarste die ik ooit heb gemaakt. Samen met die van maandag. Toen kwamen we onverwacht voor een hek te staan, na een zware klim in de zinderende hitte. Doodlopende weg, we moesten terug. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om op mijn mobiel te kijken of er nieuws was over mijn moeder. Ze bleek vlak ervoor te zijn overleden.
Natuurlijk, ik had niet goed geslapen en was met hoofd en hart veel in Assen, maar het zat ‘m vandaag vooral in de extreme weersomstandigheden, in combinatie met veel, steile en lange beklimmingen, veel hoogtemeters en een flink aantal kilometers. Aan het eind van de ochtend was het al 30 graden en daarna werd het nog veel warmer. Toen we tegen vier aankwamen op de plaats van bestemming was het 37 graden, en nergens was schaduw. Over de laatste veertig kilometer deden we vier uur. Om de tien en op een gegeven moment om de paar kilometer stopten we om te drinken, te koelen bij een kraan of pomp en te eten.
Had het anders gekund?
Misschien. We hadden maandagavond kunnen zoeken naar een alternatieve manier van vervoer. We hadden onze fietsen ergens kunnen achterlaten. En we hadden een taxi kunnen nemen, of een auto kunnen huren. Maar we zaten in the middle of nowhere, tientallen kilometers van de bewoonde wereld. Het had in elk geval een hoop gedoe en stress gegeven, met ongewisse uitkomst.
Nee, het moest maar zo. Dit was de beste manier. In elk geval de manier die het best bij mij past - en ook bij Henk.
Interessant onderwerp voor een later moment, als alles achter de rug is, op een koele najaarsdag. Hoe kom je tot keuzes in uitzonderlijke omstandigheden?
Nu eerst op tijd naar bed, hopen op een goede nacht, en dan woensdag nóg eerder op de fiets. Om zes uur willen we rijden. Het is nog 77 kilometer naar Santiago. Daar wordt woensdagmiddag een temperatuur van 39 graden verwacht. Zelfs de Spanjaarden vinden dat warm. Maar ik ga ervan uit dat het ons gaat lukken. We voelen ons gezond en sterk, al zijn we niet helemaal kakelvers en okselfris meer. En dan kunnen we naar huis, donderdag. Daar zijn we aan toe.
-
12 Juli 2022 - 22:21
Siewert:
Gecondoleerd Luuk. Het is zoals het is en je kunt er niks mooiers van maken. Maar goed dat jullie Santiago nog gaan halen in het bezit van een vracht stempels die je aan de hemelpoort veel credits zullen opleveren. Of is dat ook fake news?
Trap nog even door!
Groet,
Siewert -
12 Juli 2022 - 22:54
Carla Van Der Linden :
Succes mannen met de laatste loodjes .
Ik zal de verhalen missen !
Sterkte ook de daaropvolgende dagen !
Liefs uit Néret -
12 Juli 2022 - 22:58
Tineke:
Vandaag dacht ik steeds aan jou, Luuk en aan Henk. Hoe zou het met ze gaan. Gecondoleerd Luuk, nu je moeder overleden is, dat het zo snel nog gegaan is. Het is steeds in je gedachten het verdriet en dat er geen manier was om toch sneller naar huis te kunnen.
Vandaag de zwaarste tocht, fietsen in de hitte, veel beklimmingen, veel kilometers.
Morgen nog een zware tocht, gelukkig met minder kilometers en nog eerder op de fiets. Gelukkig dat jullie het samen doen.
-
13 Juli 2022 - 06:48
Linda:
Succes met de laatste loodjes. Ik zal de mooie verhalen missen. En sterkte zaterdag met het afscheid. Wel mooi op een natuurbegraafplaats. -
13 Juli 2022 - 09:18
Jan Zeeman:
Luuk,
Moi!
Met interesse lees ik jouw/jullie verslag van De fietstocht. Ik vergeet dat we ongeveer even oud zijn en dus ruwweg met pensi... We kennen elkaar amper, en dat 'kennen' is van zo'n 30 jaar geleden, via een gemeenschappelijke vriendin. Hoe dan ook, toen ik de aankondiging las van jullie pelgrimage dacht ik: 'Ah, daar is Luuk weer!'
Jij en je fietsmaatjes hebben een mooie hand van schrijven, zozeer dat ik jullie verslagen moet lezen, en dus ook, (dat je ondanks je voorzichtige optimisme, naar nu bleek) je op tijd terug wilde zijn in Nederland voor de laatste momenten met je moeder. Van harte gecondoleerd.
Maar, ga je weer reizen, met een dagboek, laat het me weten: ga ik je verhalen lezen.
De groet'n en moi oet Daam.
Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
