Er gaat niets boven Groningen

Op weg naar Santiago. Dag 33, 10 juli, Villacelama - Rabanal, 92 km (totaal 2901), 628 hoogtemeters, 36 graden, onbewolkt, O2.

We hebben tot nu toe over geluk niets te klagen. Geen valpartijen, geen ziekte, geen ruzie of chagrijn, goed weer, een prachtige reis en amper pech. Maar vandaag hadden we dan toch een pechgevalletje. Rond het middaguur,toen de temperatuur de grens van 30 graden net was gepasseerd, had Henk een lekke band. Z’n tweede in een week tijd.

De eerste betrof het voorwiel, een dag of wat geleden. Een handige jongen als Henk heeft dat in twintig minuten voor elkaar: wiel eruit, oude binnenband eraf en een nieuwe erom. Bij een fietsenzaak in Logrono kocht hij daags erna een nieuwe band, en alles leek geregeld. De moderne buitenbanden zijn zo sterk dat een lek een zeldzaamheid is. Mijn laatste lekke band op mijn vakantiefiets ligt negen jaar en duizenden kilometers achter me.

Vandaag zat het lek achter. Nu is het zo dat Henk een hypermoderne fiets heeft, met een geavanceerd versnellingssysteem: een Rohlofnaaf. Een wiel met zo’n naaf eruit halen is een ingewikkelde operatie. Daarom besloten we tot een ouderwetse ingreep. Met vereende krachten plakten we de band met een rubbertje en solutie van Simson - een kwaliteitsproduct van de firma Louis Wijnberg, in 1881 opgericht in de Folkingestraat in Groningen.

Met een handpompje brachten we de band op voldoende spanning om de reis te hervatten. Inmiddels zijn we 25 kilometer verder. Maar van deskundigen heb ik begrepen dat banden plakken bij temperaturen boven de 30 graden een hachelijk avontuur is.

Maandag zullen we zien of de plakker houdt. In de loop van de middag loopt de temperatuur naar verwachting op tot tegen de 40 graden.

Als het allemaal goed gaat is dat een nieuw bewijs van de stelling: Er gaat niets boven Groningen.

En anders hebben we een nieuw pechgevalletje, dan moet het wiel eruit.