Memory lane

Dag 18, Rocamadour - Coursavy. 88 km (totaal 1725), 1214 hoogtemeters. Wisselend bewolkt met enorme hoosbui, 27 graden, ZW2.

Vandaag speel ik een thuiswedstrijd. In Coursavy bracht ik elf zomervakanties door, tussen 1993 en 2004, en ook daarna was ik er nog geregeld.

Coursavy is een gehucht aan de rivier de Lot, zo klein dat deze website het niet kan vinden op de kaart. Het ligt vlakbij het dorpje Grand-Vabre en de beroemde pelgrimsstad Conques, en 60 kilometer onder het Centraal Massief. Het ligt niet op onze Route de Vezelay, maar op de route die van Le Puy naar Santiago voert. We rijden er 200 kilometer voor om.

Om er te komen moesten we weer veel hoogtemeters overbruggen. Eerst in de drukkende warmte, de laatste twintig kilometer in de stromende regen, met ook nog wat hagel en onweer erbij.

Het was hard werken vandaag, en af en toe klonk een vloek op de flanken van alweer een nieuwe steile helling, afkomstig uit de monden van mijn twee bijbelvaste reisgenoten.

Maar even na half vier bereikten we toch onze bestemming, druipend van een mengsel van zweet en regen, onze voeten klotsend in de fietsschoenen.

We zijn te gast bij mijn oude vriend Hans, die hier samen met zijn partner 28 jaar lang een camping heeft gedreven. Hans en ik zien elkaar nog geregeld, maar de camping had ik jaren niet bezocht. Het is er als vanouds, a trip down memory lane. Misschien nog een beetje mooier en groener dan voorheen. De nieuwe eigenaren, ook Nederlanders, hebben het vele goede bewaard en hier en daar nog een paar eigen accenten en verbeteringen aangebracht. Ze vertelden trots dat ze vanaf 18 juli een maand lang zijn volgeboekt.

Ik stuurde wat foto’s naar het thuisfront. Oudste zoon Emile reageerde onmiddellijk: of ik een week kon boeken voor hem en zijn vriendin.

Dat kon. Volgende maand is hij hier ook weer, 29 jaar nadat hij er voor het eerst was, als jongetje van vier. Ik vind dat leuk.