In Frankrijk

Dag 6, 13 juni, Namen - Bogny-sur-Meuse. 122 km (totaal 638). 21 graden, NW2.

Dit is de vierde dag dat we langs de Maas fietsen, en het wordt steeds mooier. Dat belooft nog wat voor morgen - onze vijfde en laatste Maasdag. De trage brede rivier die we in Nederland kennen is hier een smal kronkelend lint dat door de beboste heuvels van de Ardennen slingert. De weinige kleine vrachtschepen persen zich door steeds nauwere sluizen. Stroomopwaarts van Namen is de pleziervaart in de meerderheid. De industriële complexen die de omgeving van Luik en Seraing domineren maken plaats voor villa’s, kastelen en kleine dorpen.

Het is een perfecte fietsdag, met een aangenaam zonnetje, een milde temperatuur en een zacht windje in de rug. Eigenlijk kunnen we maar één minpunt bedenken: we fietsen te veel. Dat komt doordat het zo lekker gaat. Dan gaan we door, terwijl we eigenlijk zouden moeten stoppen, om te zwemmen, of een kasteel of kerk te bezoeken, een stempel te vragen in ons pelgrimspaspoort, of gewoon op een stoel te zitten en voor ons uit te kijken, of een boek te lezen.

Dat houden we tegoed, hebben we ons voorgenomen. Vanuit Spanje nadert een hittegolf, en wij gaan naar Spanje. Dan is het gedaan met de dagtochten die tot diep in de middag duren.

Vanochtend reden we eerst nog door België. In Dinant raakte de latere Franse president Charles de Gaulle gewond tijdens gevechten in de Eerste Wereldoorlog, op 15 augustus 1914. De Belgen eren hem met een bescheiden momument, en er is een brug naar hem vernoemd.

We komen Frankrijk binnen bij Givet, na een lang stuk over het tracé van een oude spoorbaan. En verder rijden we, langs dorpen als Chooz, Ham-sur-Meuse, Montigny en Fumay. In Vireux-Wallerand gebruiken we de lunch. Sjon en Henk eten een Panini, ik een croques monsieur. En ik drink er een Orangina bij, avec sa pulpe.

Vanuit onze ooghoeken zien we het gemeentehuis - de Mairie. In dit land heb je nog talloze gemeentes van een paar duizend inwoners. Ons terras ligt aan de D989 - de Route Departementale naar Charlesville-Mézières.

Henk neemt alleen genoegen met stempels uit een kerk, voor mij is een gemeentehuis of een hotel ook een prima stempelpost.

Dinsdag tot en met vrijdag geopend van 10 tot 12 en van 14 tot 17 uur, vermeldt een strak vormgegeven metalen bordje op de deur van de Mairie van Vireux. Het is even over tweeën. Dan valt m’n oog op een slordig, handgeschreven briefje dat er schuin onder hangt. Sinds januari gaat de Mairie pas om drie uur pas open.

We zijn in Frankrijk!