Onderdak

Waar slaap ik vannacht? Dat is de vraag die een pelgrim zich iedere dag stelt.

Wie een tent en een slaapzak bij zich heeft kan uit de meeste opties kiezen. Met alleen een lakenzak in de bagage blijven er ook genoeg mogelijkheden, want albergues zijn er meer dan campings. Elk dorp aan de route heeft wel een of meer albergues - een eenvoudig pelgrimsonderkomen. Met wifi, maar zonder veel privacy: je slaapt op een zaal en deelt toilet, douche en eetgelegenheid met tientallen anderen.

Ik ben een luxepelgrim, die slaapt in pensions of hotels, op een overnachting in een albergue en twee dagen kamperen na. Vandaag had ik een probleem: het eerste hotel dat mijn reisgids aanbeval voor het stadje Astora bleek te zijn afgebroken. Het tweede was dicht. Het eerste pension was een gribus, boven een obscuur barretje met lawaaiige muziek. En het tweede kom ik niet vinden.

Dilemma. Toch nog eens een albergue? Per slot heb ik een lakenzak mee. Of een ander hotel, niet vermeld in de reisgids, die zich beperkt tot het eenvoudige soort?

Na lang rondrijden en wikken en wegen parkeerde ik mijn fiets bij een albergue. Beetje integreren, al dat gefiets is al zo'n solitaire bezigheid. En deze albergue zag er mooi uit, van buiten: een fraai historisch pand.

Bij de receptie stond een rij die ik op zeker een half uur wachten schatte. Een stuk of tien verhitte en drijfnat bezwete wandelaars waren mij voor. Achter me sloot de volgende meteen aan. Zou er genoeg plek zijn in de herberg?

Ik besloot het antwoord niet af te wachten. En nu slaap ik in hotel Via de la Plata. Ook in een prachtig historisch pand. Zonder wachtrij en met marmer op de vloer van de luxe badkamer. En uiteraard een grote flatscreen tv en airco. Voor 65 euro, inclusief ontbijt.

Uit solidariteit heb ik de airco meteen uitgedaan.

(Km 2701)