Weidse vergezichten

Wie dacht dat weidse vergezichten alleen te zien zijn in Groningen of Flevoland vergist zich. In Spanje heb je ze ook. Op de Tierra de Campos, tussen Burgos en Leon. Je ziet er tien, twintig kilometer ver en het waait er altijd (en altijd tegenwind). Verschillen zijn er ook: deze vlakte ligt op 800 meter hoogte en het is er in juli altijd boven de 30 graden. Schaduw is er niet of nauwelijks: alleen kleine, met Europees subsidiegeld geplante kleine boompjes bieden af en toe een paar seconden verkoeling.

Fietsen hier heeft wel iets van Hollands stoempen. Blik op oneindig, etc, tegen de wind in. En dan maar doorgaan, doorgaan, tientallen kilometers achter elkaar.

Tot twintig, dertig jaar geleden waren hier eindeloze wijngaarden. Nu uitsluitend tarwe, zonnebloemen of dor grasland, af en toe onderbroken door oude irrigatiekanaaltjes en nieuwe irrigatiesnelwegen. Of door het prachtige, 19e eeuwse Canal de Castillo. Het is een gebied van een macabere schoonheid.

Pal naast de weg loopt de Camino: het pelgrimspad. Ik had medelijden met de honderden wandelaars. Fietsend ben je hier in een dag voorbij, maar de wandelaars worden dagenlang ongenadig geroosterd.

(Km 2609)