In galop naar Praag

Dag 14, Dobriv - Praag, 89 km (1242)

En plotseling brak de zon door, die al bijna twee weken schuil ging achter dikke, donkere, van regen zwangere wolken. De zon had zijn vriend de wind meegenomen, en ook die was ons gunstig gezind: een straffe bries, pal in de rug.

Alsof dat nog niet genoeg was mochten we ook nog een paar honderd meter afdalen. Zo kwam het dat we in vliegende galop door het Tsjechische land reden, drie musketiers en jonkvrouw M. Al aan het begin van de middag hadden we de rand van Praag bereikt. Dat ging voor een groot deel langs mooie, strakke fietspaden, van Drentse asfaltkwaliteit, maar dan wat royaler bemeten. Nederlandse fietspaden zijn structureel te smal. Dat doen ze in Tsjechië op sommige plaatsen beter.

Op veel andere niet, ook dat moet gezegd. Hoe landelijker het gebied, hoe slechter de fietspaden, dat is de regel. Soms bestaat het oppervlak uit scherpe stenen, en af en toe zitten er grote gaten in, of lelijk steile hellingen. Maar fietsers hebben in elk geval de ruimte op het Tsjechische platteland.

Nee, dan Praag

In deze prachtstad zijn fietsers vogelvrij. Grote, drukke autowegen doorsnijden het centrum, en fietsers zie je amper. Ze kijken wel uit.

Wij moesten wel, en begaven ons dapper tussen het voortrazende verkeer. En we hebben het overleefd!

Om kwart over twee stonden we op het Wenceslausplein, zeg maar de Grote Markt van Praag, en dan van vóór het verkeerscirculatieplan. Genoeg tijd nog om vanavond de stad wat te verkennen. En daarna nemen we twee dagen fietsvrij.