Langs en over de grens

Dag 20, Slavonice - Dyjakovicky, 79 km (1565)

Langs en over de grens

Vandaag reden we heel de dag langs de grens tussen Tsjechië en Oostenrijk. Die is gemarkeerd met bunkers uit de tijd dat het IJzeren gordijn Oost en West scheidde.

We scheerden langs meer grenzen. Die van wat nog leuk is, op een fietsvakantie. Zestien dagen kou en regen is veel op een totaal van twintig. Vandaag was nummer zestien. Het regende de hele nacht en ochtend, en pas om een uur of twee vanmiddag werd het droog. Om vijf uur brak de hemel weer open. Toen waren we gelukkig al op onze bestemming van vandaag.

De belasting van onze fietsen is ook op het randje. Sjon had gisteren medelijden met zijn oude Koga Miyata, na de zoveelste stuiterpartij over een pad vol gaten en losliggende stenen, door de modder. Ik maak de ketting en tandwielen van mijn fiets elke dag schoon met een tandenborstel. Elke dag komen er smerige klonten vettige substantie vanaf. Het is een wonder dat alles aan mijn Koga nog functioneert.

We zoeken ook de grens op van wat fysiek verantwoord is. Er is een vuistregel voor de maximale belasting van je hart: 220 min je leeftijd. Voor onze oude mannenharten is dat 155. Het is maar goed dat we onze hartslag niet meten als we een helling van 15% oprijden. Dat deden we vandaag twee keer, minutenlang. Dan blijft je hartslag niet onder de 155, en ook niet beneden de 165. Wanneer is de grens bereikt en stap ik af?

Henk en ik zijn nu twintig dagen samen op pad. Sjon deelde zijn slaapkamer de eerste twee weken met zijn M, maar hij trekt ook al twee weken met Henk en mij op, en slaapt sinds een week op dezelfde driepersoonskamer. Zo lang en zo veel samen - ook dat is op het randje. Maar het lukt ons ook dit jaar weer. We ergeren ons wel eens, en er klinkt wel eens een verwensing, maar het loopt nooit uit de hand.

Neemt niet weg dat erg fijn is dat we morgen mooi weer krijgen. Daardoor kunnen we ontspannen de grens met Oostenrijk oversteken. Nog twee dagen naar Wenen!