Gegroet

Dag 10, Coburg - Bischofsgrün, 101 km (929)

Toen we anderhalve week geleden vertrokken uit Groningen werden we begroet met moi. De dag erna kwam een n bij en werd het moin. Zo begroeten ze elkaar in Nedersaksen, de één na grootste Duitse deelstaat, en eigenlijk een vergrote versie van Drenthe, Groningen en Twente.

In Thüringen, in de voormalige DDR, werd het Hallo, en Morgen, in de ochtenduren. Tot gisteren. Toen hoorden we Servus zeggen, ergens tussen Hildburgshausen en Bad Rodach. Twee oude Duitse mannen begroetten elkaar met dat Latijnse woord. Het betekent iets als ‘uw dienaar.’ In Oostenrijk is dat een gangbaar woord, en naar het schijnt ook in een smalle strook van zuidelijk Duitsland. Het is een vriendschappelijke groet, tussen mensen die elkaar goed kennen.

Vandaag zijn we in Beieren, het land van Grüss Gott. En wel er middenin. Vanmiddag belandden we in een groot bierfeest, met vrouwen in witte blouses en mannen in Lederhosen. In het restaurant van het hotel waar we overnachten krijg je onmiddellijk een nieuw glas bier voorgezet als het vorige leeg is. Je moet een viltje op je lege glas leggen om dat te voorkomen. Gelukkig dronk ik alcoholvrij.

Morgen passeren we de grens met Tsjechië. Daar zeggen ze dobry den. Met op de y een accent aigu: een streepje dat van linksonder naar rechtsboven loopt, en niet voorkomt in het letteraanbod van mijn mobiele telefoon.

Dan zijn we echt in het buitenland.