Sprookjes van Grimm

Dag 5, 25 juli, Helmarshausen - Witzenhausen, 72 km (519)

Wo Werra sich und Fulda küssen,

Sie ihre Namen büssen müssen.

Und hier entsteht durch diesen Kuss

Deutsch bis zum Meer der Weser Fluss.

“Aan fietsers zoals jullie hebben we niets. Jullie rijden 100 kilometer per dag, maar je ziet niets van de streek. Ja, het landschap dat voorbij flitst. Weten jullie wel dat het oudste handschrift van Duitsland in Hessen ligt? En dat we hier een abdij hebben van 1000 jaar oud?”

Dat konden we in onze zak steken. De Nederlandse sprekende Duitse uitbaatster van Ben and breakfast Robert in Helmarshausen had nog een boodschap voor ons: je moest dingen die belangrijk zijn niet uitstellen, want er waren er genoeg die op hun 52e met koude voeten wakker werden. Zo stond zij in het leven!

Zou ze hebben geweten dat Henk al 64 is, en ik ook niet meer de jongste ben?

We handelden meteen. Vandaag een bescheiden rit door het dal van de Weser en de Werra, met een lange onderbreking in het schilderachtige stadje Hannoverisch Münden. Daar aten we een broodje op het plein voor het 14e eeuwse Rathaus. En we stonden stil bij de Weserstein, met daarop geschreven de regels waarmee dit stukje begon.

Ik vind het prachtige regels. Ze dateren uit 1899, de tijd waarin het Duitse nationalisme tot de verbeelding van velen sprak, en nog niet de lading had die het later zou krijgen.

En nu logeren we bij Frau Holle, in Witzenhausen. Geen grap: dit is het land van de sprookjes van Grimm.