Langs oude wegen (2)
Blijf op de hoogte en volg Luuk
26 Juli 2013 | Spanje, Salgueiros
Vandaag ben ik precies een maand onderweg. Als het om oude wegen gaat heb ik inmiddels 2893 km ervaring. Op basis van minder dan de helft van die ervaring schreef ik een paar weken geleden een stukje over kleine dorpen, kleine winkels en kleine cafés. Ze verdwijnen, schreef ik. Toen had ik net de Champagne achter de rug: land van eindeloze landerijen en ontvolkte dorpen. De grootschaligheid ten voeten uit.
In het midden van Frankrijk werd het anders. En dat is zo gebleven, in Zuid-Frankrijk en Noord-Spanje. Daar is een nieuwe economie aan het ontstaan, naast die van de snelwegen, de monoculturen en de hypermarches. Het is de economie van de reizigers en de pelgrims, van mensen uit heel Europa en zelfs van daar buiten, die naar historische plaatsen trekken, Santiago de Compestela voorop. Met honderdduizenden per jaar, en elk jaar meer - crisis of geen crisis.
Vannacht heb ik overnacht bij Santiago (echt!) en Ellie Gerentes, in Trabadelo. Hij is Spanjaard van geboorte, zij Nederlandse. Ze spreken Spaans, Nederlands, Engels, Duits en Frans; alles met een onversneden Rotterdamse tongval. Santi en Ellie verhuren drie kamers. Ze verzorgen er een ontbijt bij, en je kunt ook bij hen eten en drinken. En verder verkopen ze alles wat een pelgrim of reiziger nodig heeft: T-shirts, zonnebrandcreme, kniesteunen, steunkousen, pleisters, bodylotion, sleutelhangers, kettinkjes en hangertjes, cake, wandelstokken, zakmessen, insectenspray, tandenborstels en wat al niet meer. Een kamer met ontbijt voor twee personen doet 30 euro. Vier of vijf kamers zou financieel interessant zijn, vertelde Santi me, maar ook drukker dan leuk is. Van drie kunnen ze goed leven, aan de oude weg langs de rivier.
In het dorpje Trabadelo zitten ook een paar albergues en een hotel. In de andere dorpen aan de Camino is het net zo: de kleine bedrijven schieten als paddenstoelen uit de grond. Je weet niet wat je ziet. Want ze zijn allemaal piepklein, maar het zijn er heel veel. Ik heb er honderden gezien de afgelopen weken, alleen al in Spanje. Ze bieden werk en inkomen aan duizenden, misschien wel tienduizenden mensen. Oude dorpen komen tot nieuw leven, oude inwoners zien met verbazing hoe nieuwkomers het verval van tientallen jaren tot stilstand brengen en voor nieuw leven zorgen.
Het stemt mij optimistisch. Ik word vrolijk van al die mensen met hun ideeën en hun initiatieven.
Kijk die foto nu eens!
(Km 2893)
In het midden van Frankrijk werd het anders. En dat is zo gebleven, in Zuid-Frankrijk en Noord-Spanje. Daar is een nieuwe economie aan het ontstaan, naast die van de snelwegen, de monoculturen en de hypermarches. Het is de economie van de reizigers en de pelgrims, van mensen uit heel Europa en zelfs van daar buiten, die naar historische plaatsen trekken, Santiago de Compestela voorop. Met honderdduizenden per jaar, en elk jaar meer - crisis of geen crisis.
Vannacht heb ik overnacht bij Santiago (echt!) en Ellie Gerentes, in Trabadelo. Hij is Spanjaard van geboorte, zij Nederlandse. Ze spreken Spaans, Nederlands, Engels, Duits en Frans; alles met een onversneden Rotterdamse tongval. Santi en Ellie verhuren drie kamers. Ze verzorgen er een ontbijt bij, en je kunt ook bij hen eten en drinken. En verder verkopen ze alles wat een pelgrim of reiziger nodig heeft: T-shirts, zonnebrandcreme, kniesteunen, steunkousen, pleisters, bodylotion, sleutelhangers, kettinkjes en hangertjes, cake, wandelstokken, zakmessen, insectenspray, tandenborstels en wat al niet meer. Een kamer met ontbijt voor twee personen doet 30 euro. Vier of vijf kamers zou financieel interessant zijn, vertelde Santi me, maar ook drukker dan leuk is. Van drie kunnen ze goed leven, aan de oude weg langs de rivier.
In het dorpje Trabadelo zitten ook een paar albergues en een hotel. In de andere dorpen aan de Camino is het net zo: de kleine bedrijven schieten als paddenstoelen uit de grond. Je weet niet wat je ziet. Want ze zijn allemaal piepklein, maar het zijn er heel veel. Ik heb er honderden gezien de afgelopen weken, alleen al in Spanje. Ze bieden werk en inkomen aan duizenden, misschien wel tienduizenden mensen. Oude dorpen komen tot nieuw leven, oude inwoners zien met verbazing hoe nieuwkomers het verval van tientallen jaren tot stilstand brengen en voor nieuw leven zorgen.
Het stemt mij optimistisch. Ik word vrolijk van al die mensen met hun ideeën en hun initiatieven.
Kijk die foto nu eens!
(Km 2893)
-
26 Juli 2013 - 21:33
Lotte:
Dat klinkt positief inderdaad! Wel wat anders dan de dorpjes alla Grand Vabre waar ieder jaar weer een winkeltje sluit.
Heel veel succes met de laatste etappe!
Liefs -
26 Juli 2013 - 23:22
Wim Zijlstra:
Zojuist je laatste twee "invallen" gelezen: over kranten lezen en over de kleine dorpjes-revival. Het lijkt wel of je steeds beter bestand bent tegen de hitte en de hoogteverschillen. En Santiago is in zicht. Je moet de kerk natuurlijk betreden en de oude Sint Jacob omhelzen, van achteren. Honderden doen het je voor in de barokke kermis rondom. Ik hoop dat je het enorme wierookvat ook te zien krijgt: een spektakel om voor te blijven of om voor terug te komen. Verzin maar iets voor de fiets...
Terwijl ik je lees, schuiven er rechts op het scherm portretten van jonge vrouwen voorbij, tussen de 30 en 39. Een datingsite. Maar ik kijk niet! Ik lees jou. Mooi, die invloed op afstand.
Nog "even"... -
27 Juli 2013 - 20:18
Roelof:
Dag Luuk. Bedankt voor de mooie stukjes. Ik heb ze vandaag gelezen en wat een genot. Ik wens je een mooie laatste etappe. groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
