Met kaart en compas

Deze dag begon anders dan alle vorige dagen. En het verloop was ook anders.

In St. Jean Pied-de-Port was er vanochtend om half zeven al volop leven. Het schemerde nog. Her en der vertrokken wandelaars voor hun dagtocht naar de Roelandspas en Roncesvalles, aan de andere kant van de Pyreneeën. In het voetspoor van Karel de Grote. Ik maakte er een wandelingetje, op zoek naar een bakker, omdat m'n hotel pas om acht uur een ontbijt serveerde.

Om kwart over zeven stapte ik op de fiets voor mijn tocht van vandaag, naar Puente la Reina. Na een klim van 27 kilometer wachtte de Roelandspas, en dat wou ik maar zo vroeg mogelijk doen, met het oog op de hitte.

Na een kilometer of tien haalde ik Armin in, een veertiger uit Zürich. We reden een tijdje samen op, tot hij aangaf dat het hem te snel ging.

Een paar kilometer verder werd ik zelf achterop gereden. Door Linda, een jonge vrouw uit Ierland. Samen overbrugden we de laatste 400 meter hoogteverschil. Precies in het goede tempo: het lukte om al klimmend een gesprek te voeren, en voor we er erg in hadden waren we boven, op 1057 meter. In Roncesvalles dronken we welverdiende koffie en daarna reden we nog een uurtje samen op. Onderweg kwamen we in een wielertour terecht, met politiebegeleiding, een ambulance, wegafzettingen en een hoop publiek langs de weg, dat ons fanatiek aanmoedigde.

Linda vervolgde na 50 km haar weg via Pamplona, ik reed om die drukke stad heen, geleidelijk dalend tot een hoogte van 300 meter.

Het ging weer erg vlot allemaal. In Puenta la Reina was ik net op tijd voor het dagmenu, en na een half uurtje zoeken vond ik het hotel dat ik had besproken voor de nacht. Al zoekend kwam ik m'n derde gesprekspartner van de dag tegen: Johan, uit Breda, die de tocht rijdt met een aanhangwagentje aan zijn fiets.

De stroom pelgrims wordt nu snel groter. Vooral de eerste helft van de reis, in de buurt van Roncesvalles krioelde het van de pelgrims. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Tientallen wandelaars, en ook een stuk of wat in flitsende outfit gestoken ATB'ers, die de wandelroute volgen. Een van hen stond met pech langs de kant: een gebroken ketting. Hij was vanochtend begonnen aan zijn eerste dag, op een huurfiets, en maakte niet de indruk optimaal voorbereid te zijn.

Wat me ervan bewust maakte dat ik zelf op een paar binnenbanden, een Simson-plaksetje, een flesje olie en een paar imbussleutels helemaal geen reparatiemateriaal bij me heb. Geen ketting breken dus, of een spaak, zoals Fred van Tanny, die ik inmiddels al twee keer ben tegengekomen.

Maar tot nu toe doet alles het goed, op de elektronica na. M'n fietscomputertje heeft het na een paar dagen sukkelen definitief begeven. En m'n navigatie begint ook te haperen. Plaatsnamen met een a erin kan ik niet meer programmeren. Puenta la Reina bijvoorbeeld. Vandaar dat zoeken naar het hotel.

Het wordt nog een ouderwetse fietstocht als het zo doorgaat: alleen met een kaart als gids.

Wat zei die vriendelijke Belg ook alweer, een paar dagen geleden?

(Km 2229)