Verder dan bedoeld

Soms heb je dat: dan gaat het lekker en dan ga je maar door en ga je uiteindelijk verder dan je van plan was.

Dat gebeurde me vandaag. Bij vertrek in Puenta la Reina trof ik Linda weer aan, in het gezelschap van Julio, een Spanjaard die ze de vorige dag had ontmoet in Pamplona en die haar had geholpen met een defecte rem. We besloten gedrieën op te fietsen.

Julio bleek een echte klimgeit, die bij elke helling heel hard naar boven reed en daar dan geduldig wachtte. De twee wisten van geen ophouden, zodat ik uiteindelijk in Ste. Domingo belandde, 35 km verder dan ik van plan was. In een albergue. Dat is een pelgrimsherberg, waar tientallen pelgrims in grote zalen slapen: mannen en vrouwen, oud en jong en zelfs hele gezinnen. Er zijn gemeenschappelijke douches, eetruimtes en wasvoorzieningen. Er is een internetzaal, uiteraard wifi en er is zelfs een fysiotherapeut of verpleegkundige, die wonden en blessures verzorgt. Hij heeft volop werk.

Volgens de makers van mijn reisgids moet je het een keer meemaken, zo'n albergue. Dat doe ik dan nu. En ik moet zeggen: het is iets heel bijzonders. Het is sowieso bijzonder om onderweg honderden mensen tegen te komen, die lopend (dat vooral) of fietsend naar Santiago reizen. In de dorpen en steden onderweg staat alles in het teken van de Camino, zoals het Spaanse deel van de weg naar Santiago heet.

Morgen maar weer alleen fietsen en alleen eindigen in een hotel of pension. En een beetje minder ver fietsen.

(Km 2359)