Ontregeld

Net als de pelgrims van vroeger verliet ik Cahors vandaag over de Pont Valentre, die om de hoek ligt van het hotel waar ik had overnacht. Tot zover niets aan de hand. Maar ik was de brug nog niet goed en wel over en daar begon het al: mijn fietscomputertje gaf geen snelheid en geen reisafstand meer aan. Wel hartslag, trapfrequentie en hoogte - allemaal leuk en aardig - maar de basis ontbrak.

Ik zal niet zo ver gaan om te zeggen dat verder fietsen daardoor in een klap volkomen zinloos was geworden, maar ik was er wel door ontregeld.

Lang verhaal kort: ik kreeg 'm niet aan de praat. Dus met een forse vertraging en de pest in m'n lijf begon ik vanochtend aan de eigenlijke fietstocht. Het zou een warme dag worden, dus dat tijdsverlies kwam nogal ongelegen.

Een uurtje verder reed ik een Belg achterop, die ik de dag ervoor ook al eens was ingehaald - toen lag hij uitgeteld op zijn rug op een bankje in een dorpje aan de rivier. Hij zwoegde moeizaam de heuvel op, bij een temperatuur die al in de buurt van de 30 graden kwam.

We reden een tijdje samen op. Hij had een prachtige fiets met een geavanceerd naafversnellingssysteem. En hij had geen fietscomputer.

Anders zit ik de hele dag op dat ding te kijken, zei hij ter toelichting.

Na een kwartiertje scheidden onze wegen, en stelde ik vast dat mijn computertje het nog steeds niet deed.

Zonder gevoel voor snelheid en afstand ging de reis verder naar het zuiden. Maar iets anders voelde ik wel: zinderende hitte en slappe benen. Dit was niet mijn dag.

In Moissac, na 65 kilometer (volgens de kaart!), at ik een pizza en dronk ik anderhalve liter water. Het hielp niet. M'n krachten ebden weg en ik kreeg het zo warm dat ik m'n helm af deed. Zo'n helm heeft wel iets van een snelkookpan, als je in de brandende zon een heuvel oprijdt en dat is geen fijn gevoel aan je hoofd.

In Moissac besloot ik ook het bij 100 km te houden vandaag. Ik reserveerde een kamer in Miradoux. Nog 35 kilometer, dat moest te doen zijn.

Maar na 25 kilometer kwam de man met de hamer, zoals dat heet. En dan is 10 kilometer opeens heel veel en ver.

Ik ben er gekomen, maar vraag niet hoe. Totaal uitgeteld.

Het goede nieuws is dat m'n fietscomputertje het vlak voor Miradoux spontaan weer ging doen.

En nu maar hopen dat dat morgen nog steeds zo is, en dat ik zelf weer een beetje ben bijgekomen.

(Km 1850)