Het lijden dat men vreest
Door: Luuk
Blijf op de hoogte en volg Luuk
14 Juli 2021 | Duitsland, Goslar
Voor een fietser is een dag waarop het niet droog wordt het ergst denkbare. Horror. Alles nat, alles smerig, en tot het bot verkleumd.
En precies zo’n dag was ons beloofd, tussen Holzminden en Goslar. En meer dan dat: onbedaarlijk veel regen, met een grote kans op overstromingen. We waren op alles voorbereid, en de stemming was een beetje bedrukt. Zou het allemaal wel goedkomen?
Toen we om kwart voor negen op de fiets stapten was het asfalt nat, en de luchtvochtigheid hoog, maar het regende nog niet. Daar was dan ook alles mee gezegd, want in de heuvels hingen regenwolken, en bij ons was het loodgrijs, maar zoals gezegd: geen neerslag.
We hadden visioenen van lekke banden op een gravelpad in een druipend bos, en van valpartijen in beblubberde afdalingen, maar niets van dat al.
Een kwartiertje miezerregen op de dag dat Limburg wegspoelde.
De mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Dit was geen lijden, dit was een geweldige opsteker. En toen we aankwamen in Goslar brak de zon ook nog door. Biertje op het terras!
Morgen de Harz in. Zonnetje erbij, wie maakt ons wat!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley