Warm eten
Blijf op de hoogte en volg Luuk
17 Juli 2013 | Frankrijk, Maubourguet
Zonder doping, toch een wonderlijk herstel. Wat is het geheim?
Eerder opstaan, zo veel mogelijk ontbijten, half acht op de fiets, hoofdband in plaats van helm, warm eten tussen de middag (vier gangen) en onafgebroken drinken. Vijf liter in totaal. Als tussendoortjes twee bananen, een stuk appeltaart en een pain a raisins. En een beetje mazzel hebben: de zon brak pas om elf uur door.
Om eerlijk te zijn was ik er gisteren niet helemaal gerust op dat het vandaag zou lukken. Tot het begin van de avond voelde ik me niet goed. Daarna ging het opeens beter en vanochtend was ik weer helemaal het mannetje. Om half twee was ik al bij Montesquiou, de plaats die ik in elk geval wilde halen. Het ging zo makkelijk dat ik nog 35 km ben doorgereden.
In dat plaatsje ontmoette ik een Amerikaan dan mijn leeftijd, die uit Santiago kwam en op weg was Rome en misschien ook naar Istanboel.
Hij was nu toch in Europa.
Steve (zo moet hij hebben geheten, of Jack) was drie weken geleden begonnen in Barcelona, waar zijn dochter studeert. Zij was een week met hem meegefietst, een beetje bezorgd, maar toen ze zag dat haar oude vader zich wel redde was ze teruggegaan en was Steve alleen verder gereden. Santiago vond hij geweldig, maar fietsen tussen Santiago en hier nogal zwaar. En dat terwijl hij nauwelijks bagage had: een kleine rugzak, meer niet. Elke dag wassen, dat was zijn methode.
We bespraken dit op het kruispunt aan de rand van het dorp, in een minuut of tien. Daarna wensten we elkaar goede reis en reden we in tegengestelde richting verder.
Ik zit nu aan de voet van de Pyreneeën, die ik in de verte onderweg al zag liggen. Nogal imposant! Morgen rijd ik nog een dagje verder langs die voet, moed verzamelen, en overmorgen klim ik omhoog. Dat wordt andere koek dan vandaag, maar dan houd ik het ook bij 70 of 80 km.
En nu maar eens naar de tweede warme maaltijd van vandaag.
(Km 1966)
Eerder opstaan, zo veel mogelijk ontbijten, half acht op de fiets, hoofdband in plaats van helm, warm eten tussen de middag (vier gangen) en onafgebroken drinken. Vijf liter in totaal. Als tussendoortjes twee bananen, een stuk appeltaart en een pain a raisins. En een beetje mazzel hebben: de zon brak pas om elf uur door.
Om eerlijk te zijn was ik er gisteren niet helemaal gerust op dat het vandaag zou lukken. Tot het begin van de avond voelde ik me niet goed. Daarna ging het opeens beter en vanochtend was ik weer helemaal het mannetje. Om half twee was ik al bij Montesquiou, de plaats die ik in elk geval wilde halen. Het ging zo makkelijk dat ik nog 35 km ben doorgereden.
In dat plaatsje ontmoette ik een Amerikaan dan mijn leeftijd, die uit Santiago kwam en op weg was Rome en misschien ook naar Istanboel.
Hij was nu toch in Europa.
Steve (zo moet hij hebben geheten, of Jack) was drie weken geleden begonnen in Barcelona, waar zijn dochter studeert. Zij was een week met hem meegefietst, een beetje bezorgd, maar toen ze zag dat haar oude vader zich wel redde was ze teruggegaan en was Steve alleen verder gereden. Santiago vond hij geweldig, maar fietsen tussen Santiago en hier nogal zwaar. En dat terwijl hij nauwelijks bagage had: een kleine rugzak, meer niet. Elke dag wassen, dat was zijn methode.
We bespraken dit op het kruispunt aan de rand van het dorp, in een minuut of tien. Daarna wensten we elkaar goede reis en reden we in tegengestelde richting verder.
Ik zit nu aan de voet van de Pyreneeën, die ik in de verte onderweg al zag liggen. Nogal imposant! Morgen rijd ik nog een dagje verder langs die voet, moed verzamelen, en overmorgen klim ik omhoog. Dat wordt andere koek dan vandaag, maar dan houd ik het ook bij 70 of 80 km.
En nu maar eens naar de tweede warme maaltijd van vandaag.
(Km 1966)
-
17 Juli 2013 - 21:32
Ruud:
Vriend, pelgrim,
Je bent nu vlak bij Marciac, je weet wel, van dat enorme jazzfestijn.
Helaas is de eerste aansprekende artiest pas over een week.
Ondanks dat zul je je wel vermaken.
Succes met moed tanken.
-
17 Juli 2013 - 22:56
Hilbrand:
Gelukkig zit je er weer helemaal in Luuk! Was even afzien zo te lezen. Wat een avontuur toch dat enorme end fietsen. Sterkte in de Pyreneeën. Briljante omgeving daar!
-
18 Juli 2013 - 01:08
Wim Zijlstra:
Ha, Luuk!!
Dat dal waar je in zat... je bent eruit gekomen. Zó!!
Met allemaal goeie conclusies: meer eten, meer drinken, vroeger starten.
Verwen jezelf, je bent een pelgrim, en geen kleintje!
St Jean Pied-de-Port... daar startten wij, il y a vingt ans. En dan Roncevalles als volgende halte (Karel de Grote was daar!) en vervolgens zo door. Pamplona... ontwijk de stieren... 12 x 75 = 900 en dan ben je er.
Je kómt er. Ga door, in naam van Sint Jacob.
Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
