Santiago (2)

Of ik nog iets heel uitzonderlijk had meegemaakt, vroeg Claudia vanochtend, een Duitse, die naast me zat te ontbijten vanochtend in Ventas de Neron.

Nou, eigenlijk niet. Ja, gisteren misschien, in de afdaling vanuit Cebreiro, een kale man op een fiets met een (1) wiel, die slingerend bergop reed, crawlend met zijn armen. Het volgende moment zag ik overal cameralieden en mensen die druk liepen te gebaren. Er is kennelijk een film in de maak over de Camino. Of een reclamespot.

Claudia was een Chinees voorbij gelopen, in Ponferrada, vier dagen geleden. Hij liep blootsvoets, met heel kleine pasjes. En gisterenmiddag was ze hem opnieuw voorbij gelopen, hier vlakbij.

Ik had alleen twee keer een man met een hond gezien, maar niet de man met de hond met rubberen schoentjes, die bij Santiago en Ellie was langs geweest. Ik had iemand op teenslippers gezien, heel dikke en vreselijk dunne mensen van alle leeftijden, in de meest uiteenlopende kledij, mannen en vrouwen, van alle mogelijk nationaliteiten, maar een Chinees op blote voeten, nee.

Nog geen vijf minuten na vertrek uit Ventas de Neron kwam ik hem tegen, de Chinees op blote voeten. Of de Koreaan. Een Aziatisch type, zal ik maar zeggen. En inderdaad, hij tilde zijn voeten amper op, om slijtage van het vlees tot het minimum te beperken. Hij sloop. En hij las er een boek bij.

Nog weer een half uur later reed ik een man in een rolstoel achterop. Met grote, sterke armen duwde hij zichzelf de heuvel op. Ik overwoog een foto te maken, al fietsend. Maar hij zag me in een achteruitkijkspiegel, en gebaarde dag ik geen foto moest maken.

Ik schaamde me en borg m'n i-Phone snel op.