Boerenbruin

Dag 13, Konstantinovy Lazne - Dobriv, 77 km (1153)

Het deel van Tsjechië waar we de afgelopen twee dagen waren deed erg aan Duitsland denken, met z’n kuuroorden, z’n welvarende stadjes, uitgevoerd in prachtige pasteltinten, en natuurlijk met z’n bewogen geschiedenis van Duitstaligheid. Maar nu zijn we op het Tsjechische boerenland. Het is er veel armer, en het is er grijzer en bruiner.

Ons hotelletje is daarvan de belichaming. Het is alsof we terug zijn in de jaren zeventig. Alle schilderwerk is donker, aan de buitenkant en ook binnenin, met bruin als basiskleur.

We zijn de enige gasten. Nadat we een wasje hebben gedaan nestelen we ons in de gelagkamer, aan donkerbruine tafels, op donkerbruine stoelen, op een lichtbruine vloer. De wanden zijn roodbruin, het plafond en het behang bruinwit, met bruinrode spikkels.

De vriendelijke eigenaar spreekt een beetje Duits, en zet ons een schaal koude worst met augurk, zuurkool en brood voor. De televisie staat luidruchtig aan. Het interesseert hem amper.

Hij speelt wat met z’n mobiele telefoon, en vertelt dan dat hier tot de val van het communistische regime een militaire basis was. Russische en Tsjechische militairen bereidden zich gezamenlijk voor op de volgende oorlog, die uitbleef. Nu zijn in de bosrijke omgeving routes voor mountainbikes uitgezet. En er is een museum, dat verhaalt over de metaalindustrie die hier eeuwenlang heeft gezeten. Het is een mooi museum, zegt hij trots. Maar vanmiddag is het dicht.

En het regent pijpenstelen. Dus we blijven lekker binnen, en we drinken een biertje. Pilsener Urquell, de echte. Verplichte kost: vanmiddag nog fietsten we door Plzen, de vierde stad van het land, en de stad van bier en Skoda.