Langs oude wegen (nachtelijk tussendoorverslag)

Langs oude wegen, heet het routeboek dat ik gebruik op mijn reis naar Santiago de Compostela. De route voert door het landelijke gebied, doet wel de oude steden aan, maar mijdt de nieuwe doorgaande wegen. Veel oude dorpen dus, en slingerende weggetjes. Frankrijk op zijn mooist.

Tot nu toe bevind ik me op min of meer bekend gebied. In de jaren zeventig en tachtig heb ik ook veel in Frankrijk gefietst. Veel herkenning dus: Deja vu. Dat is in dit geval louter positief bedoeld. Er is een groot verschil met de laatste keer dat ik hier fietste, in 1986. Anno 2012 zijn in bijna alle dorpen de winkels en cafés verdwenen. In 1986 had elk dorp van enige omvang nog een winkel en of café.
Nu zie je alleen in de centrumdorpen en de steden nog een bakker of slagerij. Over tien of twintig jaar zullen die ook zijn vervangen door de hypermarches en supermarches, die een gebied van tientallen vierkante kilometers voorzien vanuit onooglijke, door grote asfaltvlaktes omringde gekoelde welvaartswarenhuizen aan de randen van de stad. Dan loopt er nergens meer een meneer met een stokbrood over straat en doet iedereen boodschappen per auto.

Of zouden er dan nieuwe, kleinschalige bedrijfjes zijn ontstaan?